ยามเดือนเด่น เร้นดาว หนาวน้ำค้าง
ที่พราวพร่าง กลางดื่น กับคืนเหงา
ลมโลมเล็ม เต็มแนว อย่างแผ่วเบา
ขาดเพียงเรา เคล้าเคียง ฟังเสียงคืน
ซอนซอกเซาะ เลาะรี่ วารีหลั่ง
เรื่องความหลัง ครั้งเก่า ทำเราฝืน
อยู่คนเดียว เปลี่ยวช้ำ ด้วยกล้ำกลืน
ต้องหยัดยืน ขืนอยู่ อดสูใจ
ชมน้ำหลาก พรากพรู ก็กรูร่วง
ดังติดบ่วง ล่วงรัด สุดตัดไหว
เมื่อหนึ่งน้อง ครองรั้ง ทั้งเรือนใจ
น้ำตาไหล ไม่สิ้น ดวงจินต์ตรม
เลือนแล้วลับ วับแวว อันแน่วแน่
ยังเพียงแต่ ใจนี้ ที่ขื่นขม
ฟังเสียงกรีด หวีดหวิว ล่องลิ่วลม
ยิ่งจ่อมจม อาจิณ แทบสิ้นใจ
คล้อยต่ำดวง ร่วงลาง เส้นทางรัก
ที่แน่นหนัก หักโค่น โยกโยนไหว
ช่อกิ่งรัก หักล่ม เมื่อลมไกว
ฟังเสียงไผ่ เอียดออด ยามยอดเอน
ขอส่งใจ ให้ถึง ซึ้งจันทร์แจ้ง
จงแถลง แจงถ้อย ย้ำรอยเข็ญ
นวลเจ้าเอย เลยเลี่ยง แล้วเบี่ยงเบน
ยิ่งประเคน รอยช้ำ มาย้ำทรวง ฯ
~* ปุถุชนฯ *~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
กรุณาใช้คำสุภาพในการโพสต์แสดงความคิดเห็น
ห้ามโพสต์ข้อความอันเป็นการพาดพิง ให้ร้าย สถาบัน/องค์กร/บุคคลต่างๆ ในทางที่จะทำให้เกิดความเสียหาย และไม่เป็นประโยชน์แก่สังคมส่วนรวมเป็นอันขาด
ขอบคุณครับ