โลกยังกว้าง ทางไกล กว่าใจคิด
ในชีวิต ร้อยพัน ล้วนปัญหา
ที่กล่อมเกลา เหลาแหลม แถมปัญญา
ให้ก้าวหน้า กล้าเดิน เผชิญชน
ทุกรอยหนาม ยามหนาว อันร้าวเหน็บ
กรีดความเจ็บ เก็บจำ ย้ำทุกหน
สร้างกำลัง หวังใหม่ ให้กมล
ยามผจญ ผลกรรม ช่วยนำทาง
ปุถุชนฯ ฅนเขียนคำ ที่ร้อยร่ำพร่ำขับขาน เห่ห้อมกล่อมดวงมาน ด้วยบทจารขานกวี