~ สู่ฟ้าไกล ~

โลกยังกว้าง ทางไกล กว่าใจคิด

ในชีวิต ร้อยพัน ล้วนปัญหา

ที่กล่อมเกลา เหลาแหลม แถมปัญญา

ให้ก้าวหน้า กล้าเดิน เผชิญชน

ทุกรอยหนาม ยามหนาว อันร้าวเหน็บ

กรีดความเจ็บ เก็บจำ ย้ำทุกหน

สร้างกำลัง หวังใหม่ ให้กมล

ยามผจญ ผลกรรม ช่วยนำทาง

ก้าวไปเถิด เปิดตา มองฟ้าสวย

เอาใจช่วย ด้วยหนา เมื่อฟ้าสาง

จะแย้มเย็น เห็นเยือน แม้เลือนลาง

ณ ทุ่งร้าง ทางเถื่อน ยังเหมือนเคย

เธอจะพริ้ม ยิ้มเจือ เมื่อฟ้าใหม่

ทางสดใส นัยเพริศ เมื่อเปิดเผย

พร้อมไอเอื้อ เกื้อหนุน อันคุ้นเคย

แม้ล่วงเลย เคยตา จนชาชิน

ยิ้มยังอยู่ ดูอย่าง ไม่ห่างหาย

แลรอบกาย หลายเรื่อง หนักเขื่องหิน

แม้เปรอะเปื้อน เตือนตน จากมลทิน

นำชีวิน สิ้นค่า สู่ฟ้าไกล ฯ

~* ปุถุชนฯ *~