~ กลบฝัง ยังผืนดิน ~

หอบความช้ำ กล้ำกลืน ฝืนหยัดร่าง

แล้วเดินทาง กลางเปลี่ยว อย่างเหี่ยวเฉา

มาซบแอบ แนบลาน ที่บ้านเรา

เก็บความเหงา เอาฝัง ยังผืนดิน

กลบให้จม ขมขื่น ที่ยื่นหยิบ

เสียงกระซิบ ปริบตา มุสาหมิ่น

ที่เยาะเหยียด เกลียดชัง ทั้งมลทิน

เอาฝังสิ้น ดินกลบ ให้ลบเลือน

เช็ดน้ำตา บ่านอง อาบสองแก้ม

ที่เจือแจม แกมฝัน อันจืดเจื่อน

กับความรัก สักขี คือปีเดือน

ที่เลยเลื่อน เกลื่อนผัน คำสัญญา

หอบดวงใจ ไข้โซ โผสู่อก

เคยป้องปก พกรัก เป็นหนักหนา

หวนกลับคืน ผืนดิน ถิ่นบ้านนา

ปล่อยอุรา คราช้ำ จากคำลวง ฯ

~* ปุถุชนฯ *~