~ ฟ้าแกล้ง ~

หรือฟ้าแสร้ง แกล้งรั้ง จึงขังหน่วง

ให้ติดบ่วง ห้วงเหว เปลวอาถรรพ์

เกาะเร้ารุม กุมใจ จำไกลกัน

เพียงชั่ววัน ฝันกลาย สลายกลืน

ดังคืนเงียบ เยียบเย็น เข้าเข่นฆ่า

ให้ชีวา อาสัญ สุดกลั้นฝืน

น้ำตาโรย โปรยหลั่ง ล้มทั้งยืน

ในค่ำคืน ฝืนข่ม อารมณ์ครวญ

เดือนคู่ดาว พราวเด่น เย็นกระจ่าง

อำไพพร่าง ลางเร้น รอยเข็ญล้วน

ใต้เงาฝัน จันทร์แจ่ม ประแซมนวล

ซ้ำลมหวน ทวนหวีด ยิ่งกรีดใจ

เจ็บอีกคราว หนาวนี้ สุดชีช้ำ

โถมกระหน่ำ ย้ำหวาด อันวาดไหว

รอยแห่งตรม ขมหนัก ยังปักใจ

ยิ่งเร้่าให้ ใจโหย โอดโอยครวญ ฯ

~* ปุถุชนฯ *~