กำศรวล ครวญเพลงคลื่น
ครืนครืน คำรามไหว
ดังก้อง มาแต่ไกล
ถาโถม เข้าโรมรัน
ต่างต่อ มิท้อถอย
คอยใจ จนไหวหวั่น
คลื่นซัด พัดคืนวัน
พังยับ ลงกับตา
ถั่งโถม ที่โหมใส่
แรงไฟ โหมเข้าหา
แรงน้ำ ดับลับลา
มหาคลื่น ครวญคนอง
ตรองตรึก นึกไหวหวั่น
คลื่นนั้น พลันสนอง
ดับมิด มิเรืองรอง
คลื่นโถม เข้าโรมรัน
เพลงคลื่น ที่โถมทับ
มืดลับ ดับกระสันต์
โหยหิว วจีกานท์
ก็ท้อถอย ในทางเดิน
คลื่นโหม ที่โถมถั่ง
ป่วนคลั่ง ยังห่างเหิน
คลื่นใจ ที่ใดเกิน
ทานท้า เข้าฝ่าฟัน
สองมือ ที่กำหมัด
โหมซัด สุดเกินกลั้น
พ่ายแพ้ และภินท์พัง
ย่อยยับ ลงกับตา
ขอคลื่น คืนสงบ
ลาลบ แล้วลดล้า
สร้างสรรค์ วันเวลา
สู่สร้าง ยังทางคอย
น้ำเนตร ที่นองหลั่ง
พังแล้ว ใจที่หงอย
การณ์นี้ มีแต่คอย
ให้แรงคลื่น ได้ซบซา ฯ
~* ปุถุชนฯ *~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
กรุณาใช้คำสุภาพในการโพสต์แสดงความคิดเห็น
ห้ามโพสต์ข้อความอันเป็นการพาดพิง ให้ร้าย สถาบัน/องค์กร/บุคคลต่างๆ ในทางที่จะทำให้เกิดความเสียหาย และไม่เป็นประโยชน์แก่สังคมส่วนรวมเป็นอันขาด
ขอบคุณครับ