~ ดอกแก้ว ~

บุปผชาติ ขาวสะอาด พิลาศสวย
หอมระรวย จรุงกรุ่น กลิ่นเกษร
นามดอกแก้ว อ่อนหวาน ปานบังอร
อรชร งามงด หมดจดนวล

ยามแย้มบาน โชยกลิ่น ประทิ่นหอม

แม้นดมดอม ดื่มด่ำ ดั่งฉ่ำสรวล
เมื่อเมียงมอง ปองแก้ว แล้วรัญจวน
เจ้าขาวนวล เปล่งปลั่ง ทั้งอินทรีย์

งามแช่มช้อย ร้อยรวง เป็นพวงพุ่ม
แล,ชอุ่ม ชุ่มชื่น รื่นสดศรี
ดอกขาวบาน ตระการตา เมื่อวารี
จากนภา คราที่ ปรี่โปรยปราย

ล้างรินรด แก้วสวย ด้วยสายฝน
ผจง,ยล แก้วงาม ตามความหมาย
เมื่อลมต้อง ไหวติง สะอิ้งกาย
เจ้าเอียงอาย แก้วล้อ ล่อเล่นลม

ขอเชยชม ดมดอม หอมดอกแก้ว
อันเพริศแพร้ว พิศพราย สยายผม
พร้อมแย้มยิ้ม ยวนยั่ว กลั้วตาคม
จนจ่อมจม อาจิณ ถวิลใจ ฯ

~* ปุถุชน ฯ *~