~ กวีบทเก่า ~

ฟังสิเสียง หัวใจ ใครร่ำร้อง

ท่วงทำนอง เพลงเหงา ที่เล่าขาน

ถึงบทเก่า กล,กลอน กวีกานต์

เป็นตำนาน รักปอง ทั้งสองเรา

บทกวี บทเก่า เล่าความหมาย

รักมากมาย ลึกซึ้ง ถึงผ่านเศร้า

ขับกล่อมกาล ขานแว่ว เพียงแผ่วเบา

กระซิบเล่า เหงาเชียบ อย่างเงียบงัน

 

กล่อมบรรเลง เพลงครวญ ทวนสายลม

ขอชิดชม แม้ได้ แค่ในฝัน

เพียงสองใจ ใกล้ชิด ติดผูกพัน

กี่วารวัน ผันเลื่อน ไม่เชือนแช

ยังจดจำ คำมั่น ที่สัญญา

ชั่วชีวา ลับล่วง แม่ดวงแข

รักจะอยู่ คู่กัน ไม่ผันแปร

ด้วยแน่วแน่ ใดบั่น มิสั่นคลอน

ในวันนี้ ย้อนกาล อ่านอีกหน

คิดถึงคน ร่วมเพียร เขียนอักษร

จึงจำจาร ขานเข็ญ เป็นกล,กลอน

มาเว้าวอน อ้อนแด โปรดเมตตา

ทุกถ้อยท่วง ห้วงรัก ยังหนักแน่น

ไม่คลอนแคลน แม้นสั่น หวั่นผวา

ด้วยใจภักดิ์ จักพร่ำ มินำพา

ขอสัจจา ข้าฯ อยู่ อย่ารู้คลาย ฯ


~* ปุถุชนฯ *~